ENXERTADA

 

A 22 días de cumprir 50 anos, Felicia levantase nun día de novembro soleado, por razóns difíciles de explicar coa cabeza, erguese acompañada e almorza na terraza, síntese enxertada, ….

Que é un enxerto? 

Unha árbore ten moitos procesos nace dunha semente, crecen as súas raíces cara o centro da terra e as súas pólas cara o ceo, e ao longo da vida, pode dar froito ou non, pode ter flores… e poden romperselle pólas… tamén pode ser enxertada, ....

O sentimento de Felicia era de recen cortada unha póla que mira a outra que foi rachada sen coidado,.... 

Agora corte é limpo e nese corte puxeronlle unha póliña doutra arbore, non sabe ben de que é, intúe que dará froito se o enxerto vai adiante, unha pereira?, Cereixeira.?? quixera que fose unha figueira pero as figueiras non se enxertan… esas prenden de cana….

Dóelle esa póla.. polo corte e supura sabia, tamén nota o emplasto pegañento que a une a esa nova póla... que tamén asustada mira a arbore á que a uniron con sospeitas ínquedas,.... quererame? Serei capaz de conectar e sobrepasar este corte polo que nos uniron? Recibirei alimento desta arbore?? 

O enxerto e a árbore saben que será difícil, que han de pasar meses para saber se finalmente cando saquen o emplasto e a tela que as une na primavera poderán comprobar se a sabia circula, se foi acollida, e se puido acoller, …. como é un día de inverno..... ambas miran ao sol, ...tímidas ollanse e .....confían solo poden facer iso...... mentres o inverno lles axuda a estar quietas, .....a deixarse cicatrizar e esperar a que marzo traia os resultados, mentres recibir auga, ...sol,..... frio, .....sentirse no inverno iso é todo, ....que non é pouco.

Ao neto da Aurora

 Querido amigo....Entrei na casa baleira do noso pai. Ainda cos seis restos cebolas podres na mesa, mobles feitos por el....zapatos....e collin as baralla de cartas...o dominó....e volvin a Xinzo. 

Esta limpio e triste e xa non e el. Non sabe q día vive non lle gusta como o coidan e non ten poder para cámbialo.... Cando o tiña non o decididiu. Agora deciden...decidimos...

Morre de ganas de ir a Baltar 

Eu cheguei de volta a Pontevedra. 

Algo derrotada.... algo triste algo ......

Acordeime de ti...de vos...do señor David.... Do rápido q crecen os sabugueiros más casas baleiras...

Q saudade!!!  😔

Despedida

 DESPEDIDA (Conto 3 de un conto de contos)

Un mes sen ti? Canto tempo sen min?

Din as teorías psicolóxicas que para amar aos demais hai que amarse a si mesmo, nada novo, xa Jesús de Jerusalén o dicía…. Despois veñen as teorías da dó, o luto, por fin atopo sinónimo en galego, a nivel de conciencia non había unha palabra que se use no meu imaxinario para definir o “duelo” en castelán, aínda que o tradutor da Xunta di que si que e esa a palabra.

Poi iso o luto. Primeiro poste de negro, despois de grises... alivio... e cando rematas xa te podes vestir de cores...

Estou de luto, morreu ou mais ben matouse o amor que eu tiña por alguén.

Desperto coa dor no peito propia do luto, sei que fai un mes que morreu, e dóeme, ¿quen non tivo un luto na vida?, todos sabemos que o luto doe, doe diferente se é unha morte dun ser querido, ou se é unha perda de algo material, ou unh divorcio ou unha separación ou ruptura sentimental dun amigo, amiga, noivo, amante, …. cada luto doe de forma diferente, incluso con intensidade diferente e apura ou enlentece as ganas de volver a vestirse de cores….. -sabedes que o luto significa vestirse de negro-.

Os despertares son significativos, estou atenta a eles, hoxe foi un despertar doce … estaba soñando que un home de barba pelirroxa me dicía que non podía quererme que tiña demasiadas cicatrices e u dicíalle que eu tamén… trememos mirándonos e despertei…. Recordei o resto do soño eran anacos dunha realidade inconexa, amigos con fillos adoptados, sorrisos de atoparnos, e tamén coñecer xente nova que facía puenting...e finamente o maxestoso bosque con pedras cheas de musgo e lique… pedras e árbores que recollen a vida de xentes pasadas….

Escribo a unha amiga, que fácil é arranxar a vida dos outros…. Xa o diciamos nas comidas familiares….

Volvo á miña viga, esa tan pesada que non vexo no ollo propio.

Xa para rematar, e non liarme a apalabraría baleira…. Quería escribirlle a un morto, para dicirlle que o voto moito en falta, para preguntarlle como era posible que non se comunicara conmigo, que non quería interromper o seu luto…. E afortunadamente acordeime doutra amiga e escribinlle a ela… ela está viva...., pode responder… e tamén me acordei do vídeo de YouTube de Laura Moreno, se alguén desaparece da miña vida é porque non quere estar…. Déixao tranquilo… foise porque o quixo… fin do conto….

Levarlle flores ao cemiterio….

E despedirse cantas veces faga falta ate que o despertar sexa outro…..

I Escola de amorES

 

 I ESCOLA DE amorES

A escola de amorES, empeza a sua primeira edición 2020-2021

A matrícula está aberta.

¿inscríbeste? Sabes o que QUERES que estudar?

Paso o meu expediente por se che da pistas. Ti tes que elaborar o teu.

Na autoproba de nivel para o inicio de curso aprobei:

1- Organización de grupos en ONG’S.

2- Xestión economica familiar e social.

3- Educación en valores na adolescencia.

4- Creación de novas relacións respetuosas despois de rupturas.

5- A escoita.

6- O acompañamento.

Feitos os examenes de setembro suspendin algunhas asignaturas. Nas que quero matricularme este ano son as seguintes.

1- Autonomia emocional na parella.

2- Indentificación de faltas de respeto.

3- Alimentación con alegría.

Para matricularte tes que enviar un mail coas túas asignaturas. 

E as horas que queres dedicar a estudar e practicar.

Unha vez ao mes enviar informe cos exercicios.

A escola de amorES, axudarache a facer o temario e acompañarate en todo o curso escolar.

A cambio solo tes que enviar as tuas asignaturas e os resultados das probas que ti mesma decidas para saber se aprendiches e pasas a outras temáticas ou se repites asignatura.

Que che parece??