Grupo de INTERVISIÓN en Pontevedra

Como xa sabedes a supervisión é a análise da práctica profesional, a través dun proceso e unha relación que ten o obxectivo de revisar o quefacer profesional e os sentimentos que o acompañan, así como contrastar os marcos teóricos coa praxe cotiá dos profesionais.Na supervisión realizase un traballo individual, no que un supervisor ou supervisora formada para esta tarefa traballa cun so profesional.
É moi dificil contar en Galicia con profesionais desta área. Ante esta dificultade O Gabinete PROCESO de Pontevedra, oferta a posibilidade de participar nun grupo de inter-visión, a través dun método de traballo en grupo, que permite conseguir un asesoramento e análise da practica profesional.
PROCESO, facilita esta formación creando un grupo, coordinado por min, (Pepa Vázquez Traballadora Social) que xa conto con experiencia neste tipo de grupos, acollerei e dirixirei as sesións, de dúas horas de duración. Para saber que tipo de traballo se fai, explico brevemente os pasos precisos para levar a cabo esta técnica que consiste nun asesoramento entre profesionais dun mesmo nivel.
Dedicarase unha parte da primeira sesión á explicación da técnica e constitución do grupo, tanto para recoñecer o saber colectivo como para crear un ambiente seguro no que traballar.Téñense en conta, entre outras, as seguintes cuestións clave:

1. Non caer no “eu sei mais que ...”. Trátase de acompañar dende o punto e momento no que está a outra persoa.
2. Admitir a nosa propia inseguridade.
3. Evitar o risco de invasión excesiva ou todo o contrario non falar nada.
4. Ambiente seguro diferente da amizade.
5. Ser conscientes de que as limitacións institucionais e persoais non deben anular o espazo de intervisión.
6. Problemas e sentimentos persoais non deben ser “ventilados” neste tipo de relación.

Facilitarase ás persoas participantes un guión para traballar previamente as cuestións que desexan ser levadas ao grupo.
O grupo mínimo será de 5 profesionais mais a coordinadora, e máximo de 7 a 10.
A partir da experiencia desta edicción de 4 sesións prevese a continuidade do grupo cunha periodicidade mensual.

Na información difundida no diptico detallanse os días e horas previstas, na inscrición e entrevista aclararanse todos os interrogantes posibles.

A INTER-VISIÓN NA INTERVENCIÓN SOCIAL

Grupo de mellora profesional. A INTER-VISION, ten como obxectivo obter asesoramento entre iguais, como forma de reflexión e análise das propias actuacións profesionais.
Levase a cabo cun método de traballo participativo que permite a profesionais dun mesmo nivel, reflexionar e visibilizar novas perspectivas, neste tipo de proceso fortalécese a autonomía persoal e desenvólvense alternativas de actuación.
É interesante para profesionais do ámbito social, educativo e sanitario.

Unha aposta polo benestar profesional

Sábados de 10:30 a 12:30. 15 e 29 de outubro, 19 de novembro e 17 de decembro
Contactar para entrevista previa de admisión e reserva de praza antes do 4 de outubro.
Custe: 20 euros de matricula e 20 euros por sesión.
Conta corrente: BBVA 01820408120201543557
Organiza: PROCESO PSICOLOXÍA r/Marquesa 5-7, 2º A Pontevedra Telefonos: 680 130 933 e 686247370. Mail: psicologia.proceso@gmail.com

Entrevista: Efectos prácticos da supervisión

Dende abril non foi posible elaborar novas entradas no Blog, pero aquí sigo, e seguimos aqueles que pensamos que a Supervisión é un bo xeito de mellora persoal e profesional, de vernos e que nos miren dende outra perspectiva.

Hoxe preséntovos a Isabel, ela é Traballadora Social dos Servizos Sociais Comunitarios, e recibe supervisión por vídeo conferencia, accedeu amablemente a compartir con nós a súa experiencia cunha entrevista que espero vos suxira algunha reflexión ou cando menos un “eu penso algo parecido”.

Isabel, sei que estás satisfeita con todo o que supón este traballo de mellora persoal e profesional. ¿canto tempo levas coa supervisión?
Dende marzo de 2009.
¿Cada canto tempo fas sesións?
O número e periodicidade das sesións de supervisión dependen de cada persoa. No meu caso fago entre 1 e 2 sesións mensuais.
¿Que te motivou para iniciar este proceso?
Despois de bastantes anos na profesión cheguei a un punto no que precisaba darlle unha volta a todo o aprendido ata o momento. Precisaba “reaprender” de novo porque vía que estaba nun “camiño sen saída”, que non avanzaba. Supoño que se trataba dunha situación de crise, xa que foi un momento de reconsiderar moitas cousas, cousas que vin que non me funcionaban e non me compracían, pero vin que soa non era capaz e tampouco vía que no meu entorno laboral (e menos no persoal) houbese alguén que me puidera axudar.
¿Como o encaixas na túa axenda?
Pois a verdade como podo. Traballo, teño fillos pequenos e a verdade é que o tempo non me sobra. Non obstante, cada sesión é dunha hora e pensa que unha hora ao mes ven se poden sacar dalgún sitio. No meu caso, a miña supervisora facilítame moito as cousas porque sempre intenta que teñamos as sesións nun horario que a min me veña ben, aínda que a ela lle supoña un esforzo. Ademais hai que ter en conta que é algo que podes facer dende a túa casa, sen perdas de tempo de desprazamentos, co que facilita moito máis as cousas.
Por favor, cóntanos algo que destaques como especialmente positivo do proceso de supervisión.
Eu penso que hai moitas cousas positivas que podería dicir, pero destacaría:
- O sentirse acompañada. O feito de que esteas pasando por momentos de dúbida, indecisión ou algún momento difícil e teñas alguén para compartilo e que che pode axudar.
- O feito de poder contar nese proceso cunha persoa de recoñecida credibilidade na profesión e cunha visión obxectiva e diferente ao círculo laboral no que te moves polo que che permite avanzar, xa que habitualmente temos moito medo ao cambio e as persoas que che rodean habitualmente tenden a impedir que ti avances.
- O poder evolucionar, reaprender cousas, volver a ilusionarte co teu traballo.
Tamén algunha dificultade coa que te atoparas, e como se foi solventando.
O principal problema que me atopei foi o tecnolóxico. Con isto non quero dicir que a vídeo conferencia sexa difícil de utilizar, todo o contrario, é moi doado e accesible para todos, aínda que non se teñan coñecementos de informática. Pero para min foi un pouco dificultoso porque cando empecei coa supervisión, no meu lugar de residencia, dispoñía de moi mala conexión a internet, polo que a vídeo conferencia interrompíase varias veces na sesión. Así, tiven que buscar un lugar alternativo fóra da miña casa para facelo ata que resolvín o problema e conseguín unha mellor conexión.
¿Que papel lle das ao traballo de supervisión na túa traxectoria profesional?
Pois lle dou un papel moi importante. Como xa dixen, axudoume moito a renovarme, a reaprender cousas. Se non estivese levando a cabo este proceso non sei se podería seguir neste traballo e se seguise o levaría moi mal porque penso que non hai nada peor que perder a ilusión.
¿Créase relación de dependencia na relación supervisor-supervisado?
Penso que podería ser doado que isto ocorrese, pero que un/ha bo/a supervisor/a xa sabe dirixir a relación para que isto non suceda. Pensando na miña propia experiencia, vexo que a miña supervisora intenta que eu manteña a miña autonomía, darme ferramentas adecuadas para que eu tome as miñas decisións e leve a cabo a miña propia evolución. Ela oriéntame, axúdame, pero son eu quen decido o meu camiño.
¿Pensas que o proceso de supervisión ten un principio e un final?
Si. Todo ten o seu principio e o seu fin. Un proceso de supervisión supón un proceso de enriquecemento e de aprendizaxe moi importante no que se adquiren as habilidades de capacidades necesarias para a mellora profesional. Isto non quere dicir que chegado certo momento non precisemos aprender máis, pero ao mellor o facemos doutra maneira.
¿Pensaches no final dese proceso?.
Pois aínda que son consciente que ten que chegar, a verdade que non o pensei pois no meu caso creo que aínda me queda lonxe.
Finalmente gustaríame que comentaras o que desexes algo que non che preguntara e que pensas que é importante para os profesionais que non fan supervisión ou que están pensado en facela
Penso que a nosa profesión ten unhas características que fan que as persoas que traballamos nela teñamos que coidarnos especialmente e que se non o facemos corremos moitos riscos.

Como xa dixen, levo bastantes anos na profesión e teño visto que profesionais moi válidas/os están pasando situacións de sufrimento ou están practicamente invalidadas/os para o traballo por non terse coidado a tempo. É unha mágoa que isto suceda cando temos un recurso profesional estupendo que pode axudarnos.

Cando eu pensei e facer supervisión, pensei que sería todo moito máis difícil e que non podería, que era algo practicamente imposible, pero todo foi moito máis doado do que pensaba. En España hai supervisores/as estupendos/as (e eu din cunha delas), o sistema de vídeo conferencia é moi doado e moi cómodo e en canto ao custo económico é perfectamente accesible.
O único que me gustaría é fose dende os lugares de traballo onde se promocionase a supervisión e se establecese este proceso dentro dos equipos de traballo e que non teña que ser asumido de xeito persoal como no meu caso. Quizais nun futuro non moi afastado isto se acade...

Moitas grazas Isabel, eu que comparto a Carmina Puig como supervisora, igual ca ti, coincido coas túas reflexións, e claramente co teu desexo de que a Supervisión forme parte das nosas axendas de traballo.
Loito para poder ver feito realidade ese desexo.

Café coaching sobre Inter-visión

O pasado 1 de abril organicei con Monica Couso do gabinete Proceso un café-coaching sobre inter-visión, facilitamos o encontro de mais de 20 profesionais de diferentes sectores (traballo social, psicoloxía, enxeñería, economía...)

Na preparación sabíamos que ía ser unha experiencia novidosa para moita xente e que tal vez non se entendería ben, pero estabamos seguras de que sería cando menos ameno e divertido.

Para nós, así foi, gustanos traballar coa xente, escoitar, aprender e crear, así que gozamos deses minutos compartidos.

Fixemos a presentación cunha dinámica de grupos tal e como estaba previsto, para compartir as expectativas, logo tomamos un café recén feito, amenizado por Joao, que nos trouxo música e imaxes evocadoras dos beneficios do café, mentras os grupos organizados por países, cafeteros claro, ían traballando no precoñecemento a cerca da super-visión e inter-visión.

Na posta en común, recollemos as achegas dos grupos nas que se viu claramente que a super-visión social é unha grande descoñecida, aclararonse conceptos e presentouse a técnica da inter-visión ou super-visión entre iguais.

Sentimos non poder despedirnos con calma, unha vez mais o tempo foi insuficiente.

No feed-back recibido dalgunhas participantes fixeronnos saber que o tempo dedicado ao café foi excesivo que faltou tempo para o debate final, tomamos nota, en próximas edicións melloraremos isto.

Seguimos preparando material para outros encontros, esperamos as vosas inquedanzas e demandas sen elas este tipo de espazo non ten sentido.

Foi moi interesante o café final na Estafeta, na que sobre todo o grupo que se está formando en coaching ou xa é coach, agracedeu a creación do espazo e quedou en facer propostas, entre elas un obradoiro de respiración.

Esperamos comentarios.

Formación en Supervisión e ética

Coloquio profesional en Bilbao ISPA-Supervisión

Etica, supervisión e coaching

Despois da primeira crónica do Seminario de supervisión e coaching do mes de xuño do ano pasado, pensei que me sería fácil elaborar esta, pero sempre resulta un reto plasmar as impresións vividas en torno á formación.

Os retos fan que nos superemos a cada minuto, e como estou no mundo da supervisión para superarme, non podo deixar de compartir con vós a pegada que este coloquio profesional deixou en min tanto profesional como persoalmente.

Para situarnos, é importante dicir que www.ISPA-Supervisión.org (Instituto de Supervisores/as asociados/as), cumpriu 10 anos de camiño e que con este coloquio pretendeu compartir, tanto cos seus asociados como con outros/as profesionais interesados/as no sector, as reflexións que arredor da ética e a supervisión foron despuntando ao longo deste periodo.

Na presentación Ricardo J Sánchez Cano, presidente de ISPA-Supervisión, deunos a benvida ás 37 persoas inscritas e desculpou a ausencia dos supervisores de Portugal, ademais de profesionais de todo o estado español, estaba presente toda a directiva de ANSE (Eslovenia, Italia, Alemania, Hungría, e Austria).

O perfil profesional maioritario era o de supervisores, pero de procedencia profesional heteroxénea, dende os clásicos, que veñen da psicoloxía ou o traballo social a outros sectores en aparencia desconexos do mundo da supervisión como pode ser a filoloxía a química ou a avogacía. Esta heteroxeneidade da unha visión amplia e enriquecedora.

Agradeceu a presenza da xunta directiva de ANSE (Asociation of National Organisation for Supervisión in Europe), e cedeu a palabra a Wolfang Knaopf, presidente de ANSE, que felicitou a ISPA-Supervisión pola organización do evento e deu paso á primeira conferencia.

Baixo o título ética da supervisión e do coaching, Siktze de Roos, supervisor e vicepresidente de ANSE, presentou de xeito moi creativo a necesidade de afondar na ética como un dos elementos claves do traballo da supervisión xa que se traballa con persoas que deben ser tratadas de xeito “xusto e coidadoso”.

Posteriormente achegou a súa perspectiva terminolóxica da ética e pechou a súa intervención coas posibilidades e limitacións do códigos éticos. Cuestións sobre as que mais tarde traballamos no World café.

O segundo enmarque estivo a cargo de Sabino Ayestarán, Catedrático emérito da Universidade do Pais Vasco (Psicoloxía Social), que como se pode ver no video que achego é un especialista no Liderazgo Transformacional, que recoñece a Supervisión o Coaching e a Facilitación como tres formas de exercer este lideazgo; compartiu co grupo as últimas novidades neste campo e como influe a autencitidade e a ética no mesmo.

No World café, traballamos sobre preguntas ¿Que nos interesa deste tema?, ¿en que nos gustaría afondar?, ¿que situacións nos xeneran preguntas sobre ética?, ¿que elementos prácticos levamos do traballo realizado?. Creativo e cheo de vida.

Pechamos cunha ronda na que todas e todos puidemos deixar a nosa impresión do coloquio; as 10 mais significativas para min, foron.

“Interconexión e fortaleza”, “apoio e humor”, “compromiso compartido”, “integridade autenticidade”, “emoción, ilusión, diversión”, “autoesixencia”, “transparencia consciente”, “autonomía, independencia”, “un paso mais no proceso” “ compartir cuestiones éticas”.

Teño a copia das transparencias á disposición de quen as queira solicitar, e tempo para compartir en profundidade a temática tratada.

Cando dicía impresión profesional e persoal, referíame a que profesionalmente a supervisión e o seu entorno, deixan sempre en min a sensación de estar traballando unha liña seria e profunda que me levan a asentar a miña vocación de traballo con e para as persoas, que me levou ao Traballo Social e que agora me acompaña na Supervisión.

A nivel persoal, este coloquio e a viaxe a Bilbao, en compañía dunha boa amiga, deume a seguridade de que “podo”, dende ese poder profundo que nos fai falla, cando nos achegamos a persoas descoñecidas ou a mundos teóricos novos, fora da seguridade do cotiá.

Grazas a ISPA, e aos seus asociados por darme esta oportunidade e a María, por empuxarme e acompañarme.

Medios de comunicación e Servizos Sociais

Fai uns días propuxéronme facer unha entrevista sobre o meu traballo, sempre dubido sobre a utilidade destas cuestións, pero dende que un bo amigo (Xosé C.) me prestou un libro sobre Marketing e Servizos Sociais, estou cambiando a miña actitude "recelosa", ante os medios que normalmente buscan sensacionalismo cando se achegan ás profesionais ou ás persoas participantes dos Servizos Sociais.

Ao mesmo tempo estaba colaborando, con Gustavo García, nunhas entrevistas simultaneas, con outras profesionais, para un nº especial sobre a crise, da revista do Consello Xeral de Traballo Social; no borrador observo que comparto grande parte das opinións desta entrevista con compañeiras de fora de Galicia, canto esté listo subireino ao Blog.

Ben, digo isto porque me gustaría coñecer a vosa opinión, esta foi a miña primeria entrevista, e Rosa, facilitoume moito a tarefa, pero sempre se pode mellorar... ¿que vos parece?.

http://www.galiciahoxe.com/vivir-hoxe-sociedade/gh/pepa-vazquez-sentimento-do-parado-impotencia-rabia-despois-chega-culpabilidade/idEdicion-2011-01-27/idNoticia-633843/

Aprendizaxe constante

Como xa sabedes polo facebook sigo coa formación en Supervisión, estamos vendo como darlle forma, xa que a constitución do grupo é laboriosa.

Mentras tanto, iremos a Bilbao o 26, á xornda de ISPA-Supervisión, e estou preparando con Mónica Couso, do gabinte Proceso, un café-coaching para o mes de marzo, no que presentaremos a técnica de supervisión entre iguais "intervisión psicosocial" e teremos ocasión de compartir experiencias, pronto teremos o programa listo.

O traballo colectivo, non cesa, e como a miña especialidade é a Inclusión Social, estou promovendo a creación dun colectivo profesional neste campo, tamén estamos preparando o documento marco que pronto será publicado. Polo momento somos poucas pero con enerxía para traballar, seguro será un grupo creativo e vangardista.

Aniversario de ISPA

O 26 de febreiro deste ano celebrase en Bilbao o décimo aniversario de ISPA (Instituto de supervisores profesionais asociados), estarei atenta a programación e posiblemente me achegue, seguro será unha xornada interesante. Convidovos a ver o seu blog. ISPA-supervision.blogspot.com